به گزارش مشرق به نقل از قانون، پروفسور محمود حسابی -پدر علم فیزیک و مهندسی نوین ایران- را به‌ حق می‌توان مجموعه‌ای از دانش و فرهنگ این آب و خاک دانست. پیش از آنکه نگاهی به خانه‌ی بر جا مانده از او بیندازیم، نیک است اندکی در باب مقام علمی و پژوهشی این استاد گرانمایه بگوییم. آنچه این دانشمند بزرگ در طول زندگی خویش به انجام رسانیده است، باورنکردنی می‌نماید و هم از این‌ روست که او را می‌توان گنجینه‌ای از میراث معنوی این مرز و بوم دانست.


آنچه نسل امروز از حسابی می‌داند، تنها همان متن کوتاهی‌ است که بر پشت جلد کتاب‌های درسی نگاشته شده است. با وجود اینکه بازدید از این موزه رایگان است، اما بیشترین گروهی که بازدیدکنندگان را تشکیل می‌دهند، دبستانی‌هایی هستند که سال‌ها بعد در کشاکش روزمرگی‌ها و چالش‌های زندگی‌شان از یاد می‌برند که پروفسور محمود حسابی -تنها شاگرد ایرانی آلبرت انیشتین- که به 10 زبان اشراف داشت، در چنین خانه‌ای می‌زیست.

به راستی چه افتخاری از این بالاتر می‌تواند باشد که مردی از این دیار، از ایران، به سال 1990 میلادی از سوی جامعه‌ی علمی جهانی به عنوان مرد نخست علمی جهان برگزیده شود؟


زندگی پرثمر پروفسور محمود حسابی از این دست افتخارات کم ندارد. کارنامه‌ علمی و پژوهشی او به کارهای بزرگی برای سرزمینش مزین شده است. افتخاراتی چون: ساخت اولین رادیو در کشور (1307 خورشیدی)، ایجاد اولین ایستگاه هواشناسی در ایران (1310 خورشیدی)، نصب و راه‌اندازی نخستین دستگاه رادیولوژی در ایران (1310 خورشیدی)، تأسیس نخستین بیمارستان خصوصی در ایران به نام بیمارستان «گوهرشاد» به باد مادرش (1312 خورشیدی)، تأسیس نخستین رصدخانه‌ی نوین ایران و ... .

موزه (گنجینه) حسابی در راستای معرفی این دانشمند بزرگ به عنوان یکی از مفاخر علمی و فرهنگی کشور، استادی سختکوش و آرزومندِ گسترش دانش در میهنمان و همچنین برای پاسداشت کوشش‌های او، ایجاد شد. این موزه قدمتی نزدیک به 100 سال دارد و پیش‌تر خانه استاد بوده است. موزه‌ی پروفسور حسابی چند ماه پس از درگذشت او در شهریور سال 1371 خورشیدی بازگشایی شد. گوشه و کنار این خانه –که متعلق به سال 1310 خورشیدی است-، با نگهداری و دلسوزی‌های همسرِ درگذشته او، به همان شکل سنتی باقی مانده است و امروز فرزند خلف آنان، ایرج، با جان و دل میراث پدر را پاسداری می‌کند.


سر در ورودی این خانه با سلیقه شخصی استاد، آراسته به شعری از سعدی شیرازی است:

به جان زنده‌دلان سعدیا که مُلک وجود        نیرزد آنکه دلی را ز خود بیازاری

پروفسور حسابی، در همه مراحل زندگی‌اش، با تمام مقام و منزلتی که داشت به این گفته وفادار بود. بازدید از خانه-موزه پروفسور بیش از آنکه آدمی را مجذوب دانش او کند، شیفته منشش می‌کند. زیباتر از هم آنکه استاد، حتی زمانی که در رده نخست علمی دنیا قرار گرفت، خود را وامدار زحمات مادرش می‌دانست.


بازدید از این موزه که در خیابان تجریش‌، خیابان مقصودبیک، خیابان پروفسور حسابی‌، پلاک 8 واقع است در سه نوبت با هماهنگی قبلی و حداکثر 25 نفر، به طور رایگان از ساعت 8 تا 16 امکان‌پذیر است‌.